پیوند ها
چکیده:
هدف اصلي از اينپژوهش بررسي حقوق و تعهداتی است که از قراردادهای سرمایه گذاری مشترک و بیع متقابل در حوزه صنعت نفت ایجاد می شود.
در قرارداد های سرمایه گذاری مشترک دولت همانند شريک در توليدي که براساس قرارداد انجام مي شود، سهيم است. سهم هزينه دولت مستقيم و يا از طريق اختصاص بخشي از سهم توليد به شرکت نفتي پرداخت مي شود. در قراردادهاي مشارکت در سرمايه گذاري، کشور ميزبان افزون بر ماليات درصدي از سود واقعي سرمايه گذاري را نيز به خود اختصاص خواهد داد. در اين نوع قرارداد در صورت موفق نبودن عمليات اکتشاف يا نبود امکان بهره برداري تجاري از آن، هزينه ها به عهده سرمايه گذار خواهد بود.
قراردادهاي بيع متقابل در سالهاي اخير بعنوان مهمترين وجه مشخصه صنعت نفت و گاز ايران در آمده و قراردادهاي متعددي نيز با كمپانيها و سرمايه گذاران خارجي تحت اين قالب منعقد شده است. اتخاذ اين مكانيسم معاملاتي به شكل فعلي آنرا مي توان مولود محدوديتها و الزامات قانوني، سياسي، اقتصادي موجود در ايران دانست كه راه را بر هرگونه سرمايه گذاري خارجي به ويژه در اين صنعت استراتژيك و حياتي كشور بازخواهد کرد. در حوزه های نفتی می توان جایگزین های مناسبی را بجای بیع متقابل پیشنهاد کرد که شرایط بهتری را در قراردادها ایجاد نماید. در واقع قراردادهای buy back (بیع متقابل)هدف انتقال تکنولوژی را در سند چشم انداز بیست ساله کشور پیش بینی شده بیشتر تامین می کند .
کلید واژه ها: قراردادهای نفتی ،سرمایه گذاری مشترک ،بیع متقابل ، انتقال تکنولوژی
مبلغ واقعی 15,000 تومان 50% تخفیف مبلغ قابل پرداخت 7,500 تومان
برچسب های مهم